'Ik heb vier jaar roofbouw gepleegd'

Zelf had ze er geen erg in, maar de afgelopen vier jaar ging Kim constant over haar eigen grenzen heen. De redding kwam bij toeval, tijdens een bijeenkomst onder leiding van SPAT Verandert. “Als ik op dezelfde voet was doorgegaan, had ik nu met een zware burn-out gezeten.”

Verzuim is voor Kim geen onbekend terrein. Ze specialiseerde zich er zelfs in tijdens haar studie Personeel en Arbeid. Als HR-manager bij Conclusion AFAS Solutions is ze begaan met haar medewerkers en waakt ze voor hun gezondheid. “Ik wil mensen coachen en helpen in hun ontwikkeling”, vertelt ze. “Als ik zie dat ze moeten minderen, zorg ik voor een stapsgewijze aanpak. Maar bij mezelf wilde ik zulke problemen gewoon niet herkennen.”

“Zelfvertrouwen is voor mij altijd een ding geweest”, vertelt de HR-specialist. “Ik wil mensen pleasen en ga aan mezelf twijfelen als ik geen bevestiging krijg. In het verleden is daar wel eens misbruik van gemaakt. Dat ging me steeds meer in de weg staan.”

Dat idee werd bevestigd toen Kim werd uitgenodigd voor een sessie van SPAT Verandert, samen met de HR-community van Conclusion. “We moesten elkaar raken met zwembuizen”, legt Kim uit. “Ik deed dat heel voorzichtig bij anderen. Toen een ander mij tegen m’n hoofd sloeg, liet ik dat gewoon gebeuren. De coach stapte op me af en vroeg hoe het zat met m’n zelfvertrouwen. Het was dus non-verbaal zichtbaar. Ik besefte dat ik echt iets moest doen.”

Persoonlijke brief

Kim schreef op wat ze had meegemaakt bij een eerdere werkgever en las die brief voor bij de directie. “Heel spannend”, vertelt ze. “Maar gelukkig werd er goed op gereageerd. Zo ben ik bij het traject van SPAT terechtgekomen.”

Ze denkt terug aan de eerste sessies. “Volgens mij heb ik nog nooit zoveel gehuild. Maar ik vond het heel fijn. De coach prikt door op belangrijke punten, door kleine dingetjes te zeggen of te doen. Ik begon te beseffen dat ik iedereen wil helpen, terwijl niemand mij mag helpen. Mijn gezin zette ik voorop, mijn familie, mijn vrienden. En dan ergens onderaan, als er nog tijd over was, konden we een keertje voor Kim gaan zorgen.” Ze trekt een klein glimlachje. “Blijkbaar was dat niet zo goed voor me.”

Dankzij verschillende oefeningen werd de HR-manager geconfronteerd met haar energieverdeling. Zo legde de coach vier cirkels neer op een veld om leefgebieden uit te beelden: thuis, werk, sociaal en hobby’s. “Ik kreeg twintig tennisballen en moest er voor elke activiteit eentje in een cirkel neerleggen. Jelle vroeg me hoe m’n weekend eruitzag. Zelfs strijken telde mee als activiteit, dus de hele ‘thuis’-ring kwam vol te liggen. Er bleven weinig ballen meer over voor andere cirkels.”

De conclusie was simpel en hard: zeg die afspraak met vrienden maar af. “Natuurlijk protesteerde ik”, zegt Kim. “Maar ik moest ook eerlijk zijn. Waar word ik zelf blij van? Ik ben me daar bewuster van geworden. Het is ook prima om een andere keer iets af te spreken als het even niet uitkomt. Je bent bang voor teleurstellingen en dat mensen teleurgesteld in jou zijn, maar in de praktijk is dat helemaal niet zo.”

Weggedrukte stress

Nu dat besef is gekomen, merkt Kim pas hoeveel stress ze al die jaren heeft weggedrukt. “In februari ben ik uitgevallen met een dubbele nierontsteking, sindsdien heb ik nog een ontsteking in mijn longen en kraakbeen gehad. Ik ben altijd maar doorgegaan, luisterde nooit naar signalen van m’n lichaam. Voor mij is dit een extra wake up-call geweest. Ik schat dat ik vier jaar roofbouw op m’n lijf heb gepleegd.”

“Mentaal gaat het heel goed met me”, zegt Kim. “Laatst zei mijn man: ‘he he, eindelijk zie ik weer de Kim waar ik 14 jaar geleden verliefd op ben geworden’. Ik krijg er weer tranen van in m’n ogen. Potverdorie, wat heb ik al die tijd eigenlijk zitten doen? Ik heb niet alleen roofbouw op mezelf gepleegd, maar ook op m’n gezin. En voor wie? Iedereen heeft veel meer aan me als ik m’n energie reguleer.”

Kim denkt nog eens na over wat het SPAT-traject haar heeft gebracht. “Ik heb geleerd om meer van mezelf te houden. Daardoor kan ik mezelf soms ook naar voren schuiven en heb ik meer zelfvertrouwen. Ik besef nu dat thuis het allerbelangrijkst is. Als ik daar alle liefde kan geven, krijg ik energie terug van mijn kinderen en man, en dat kan ik weer in m’n werk stoppen.”

“Dat gaat heus niet altijd perfect”, geeft Kim toe. “Maar ik kan nu betere keuzes maken voor mezelf en vraag om hulp als dat nodig is. Mijn lichaam geeft nu duidelijk aan dat ik nog rust moet houden. Dat is balen, maar ik kan me er ook bij neerleggen. Als het even niet lekker gaat, is dat ook oké. Een jaar geleden had je me dat niet horen zeggen.”

‘Ik heb vier jaar roofbouw gepleegd’

Persoonlijke brief

Weggedrukte stress

Neem contact op

Waarschijnlijk vind je dit ook interessant