Thijs ging op zijn zestiende al naar de universiteit, probeerde verschillende studies en vond uiteindelijk zijn passie als programmeur en consultant bij Conclusion Low Code Company. Een behoorlijk intensieve periode. “Ik heb altijd stressprikkels nodig gehad om op gang te komen”, vertelt hij. “Anders lukt het me niet. Ik voel dan stress voor één taak die het het hardst nodig heeft en stort me daar volledig op, terwijl de rest wegvalt. Dat is gewoon niet goed voor je lichaam.”
De alarmsignalen werden in 2023 dan ook steeds duidelijker, vooral toen zijn privéleven onverwachts een nare wending nam. “Met die worsteling kwamen er heel veel gevoelens uit mijn studietijd terug. Mijn hoofd was daar zoveel mee bezig dat ik last kreeg van verlamming, ik kwam moeilijker in een actieve modus. Het werk stapelde zich op. Intussen vond ik het moeilijk om aan te geven dat ik iets niet kon wat ik vroeger wel kon. Uiteindelijk kreeg ik fysieke klachten door de stress.”
“De vermoeidheid was het ergste”, weet Thijs nog goed. “Ik kon nauwelijks de trap oplopen zonder daarna te moeten zitten. Daar kwam nog veel rug- en nekpijn bovenop, dus ik werd er steeds neerslachtiger van. Ik meldde me ziek, maar na een week of twee werd het wel duidelijk dat het om meer ging dan een virusje. Via de bedrijfsarts ben ik zo bij SPAT terechtgekomen.”
‘Zeker geen formeel programma’
“Ik pakte het maar gewoon aan, als een soort reddingsboei die me geboden werd. De eerste dag kwam ik een beetje nerveus binnen. Ik dacht dat we een soort vast boekje moesten volgen. Maar mijn coach Jelle nam me gewoon mee om een rondje te wandelen. Een beetje praten over elkaar, kennismaken. We hadden een gezellige klik. Het voelde heel gelijk aan elkaar; zeker geen formeel programma of een reeks doelen om te behalen.”
“Het gaat echt over jou en waar jij behoefte aan hebt”, legt Thijs uit. “Heel fijn, die aanpak. Het laatste wat ik nodig had, was meer ‘moetjes’. Ik kon helemaal zelf aangeven waar ik zin in had en waar ik aan toe was. Als het een keertje minder ging, was het ook geen probleem.”
Intussen kwam de SPAT-coach met verschillende manieren om Thijs te triggeren. “We deden bijvoorbeeld een spel met ballen dat eerst heel makkelijk leek, maar opeens lastig werd. Dan voel je die drive om het goed te doen. En dat herkende ik uit mijn professionele leven, ook al ben je dus iets heel anders aan het doen. We hebben ook een keer flink de beuk erin gezet, ook leuk. Zo ga je weer op een andere manier richting je grenzen.”
Gevoel leren herkennen
“Als je dat week op week doet, leer je het gevoel herkennen waar je last van hebt”, legt Thijs uit. “Die bewustwording, dat stukje zelfkennis, heeft heel veel geholpen. Ik merkte dat veel aspecten niet alleen in m’n werk terug te vinden zijn maar in mijn hele leven. Uiteindelijk gaat het over iets heel dieps: wat doen tegenslagen met je lichaam en hoe bewaak je je grenzen daarbij? Dat komt overal terug.”
Thijs kon begin 2024 weer aan het werk terwijl het traject nog liep en heeft sinds juni zijn oude tempo weer te pakken. “Ik voel wanneer ik nog focus kan houden op een pakket en wanneer het gewoon te veel is. Dat is het grote verschil dat SPAT heeft gemaakt. Als ik nu in zo’n verlammende bui raak, kom ik er makkelijker uit.”
“Mensen komen vaak naar me toe voor vragen en ik help heel graag”, vertelt de IT-expert. “Maar ik durf nu ook te zeggen dat iemand beter een ander kan vragen, of dat het volgende week pas gaat lukken. Ik besef dat andere mensen dat niet erg vinden. En als ze dat toch vinden, ligt dat buiten mijn verantwoordelijkheid. Ik ben verder dan waar ik ooit was. Laatst had ik het er nog over met mijn familie: ik ben nog nooit zo blij geweest met mijn leven als waar ik nu sta.”