Lars (25) ontwikkelt zichzelf als leider dankzij SPAT: ‘Traject heeft me een mooie voorsprong gegeven’

Een leidinggevende rol zit er niet meteen in als je bent afgestudeerd, maar je kunt je er wel zo goed mogelijk op voorbereiden. Lars van Loenen (25) wil zichzelf blijven ontwikkelen en ontdekte wat SPAT Verandert daarbij kon betekenen. “Ik merk het nu als emotie een gesprek begint te overheersen.”

Sinds zijn master in Strategic Management weet Lars hoe je processen stroomlijnt en veranderingen teweeg kunt brengen. Maar als beginner bij Remondis, waar hij sinds 2023 werkt als Management Trainee, wil hij ook niet te hoog van de toren blazen. “Vooral in het begin was het aftasten. Er zijn hier mensen die al twintig jaar in het vak zitten. We doen iets op een bepaalde manier, dus wie ben ik om daar iets van te zeggen?”

Toch wil Lars op den duur iemand worden die zijn visie deelt en het verschil maakt. “Ik merkte dat ik daar nog kwaliteiten in mis. Hoe neem je collega’s mee in een verandering? Hoe stuur je ze op
een goede manier aan? Daar heb je zelfvertrouwen voor nodig, zodat mensen bijvoorbeeld ook
naar je toe kunnen komen om problemen aan te kaarten. Als er op een gegeven moment mensen onder me zouden vallen, wil ik ook niet de directeur met puntschoenen zijn die even zijn zegje komt doen. SPAT bleek me daarbij te kunnen helpen.”

Grenzen bewaken

Na een kennismakend gesprek volgde Lars een traject met verschillende bewegingsoefeningen.
“Eentje is me het meest bijgebleven. Mijn coach zette een cirkel uit en vroeg me hoe groot die moest zijn om onbekende mensen op een comfortabele afstand te hebben. Vervolgens begon hij rondjes om die cirkel te lopen en sneed hij korte puntjes af. Prima, dacht ik. Maar op een gegeven moment begon hij meer af te snijden, dwars door de cirkel heen.”

“Het enige wat ik kon roepen was iets van ‘Hé!’”, vertelt Lars. “Ik merkte dat ik dichtsloeg en hooguit impulsief een klein duwtje gaf. Ik wilde niet dat hij daar liep, maar toch liet ik het toe. De coach vroeg me daarna: ‘waarom sprak je me hier niet gewoon op aan, waarom zei je niet dat ik moest stoppen?’ Zo merkte ik dus dat ik het lastig vind om grenzen aan te geven. Ik kan dan dingen een beetje opkroppen en daardoor onverwachts geïrriteerd uit de hoek komen. Het werkt veel beter als ik eerder aan de bel trek en aangeef dat ik iets niet waardeer.”

Op kantoor bleek Lars die ervaring ook al snel in de praktijk te kunnen brengen. “Iemand die al heel lang in het vak zit betwistte openlijk wat dingen, terwijl die niet alleen door mij maar ook met anderen boven mij zo waren besproken en besloten. Op een gegeven moment ging ik daartegenin. Ik merkte dat ik wat meer mijn mond open durfde te trekken. Zolang het netjes en professioneel blijft, moet dat kunnen.”

Stresspiek

Een hele fijne ervaring was dat niet, geeft Lars toe. “Hij was best fel en zei dat hij alleen maar aangaf dat het ook anders kon. Ik reageerde dat je zo juist twijfel zaait. Als het niet werkt, dan kijken we er later nog eens naar. Maar nu doen we het op de manier die we samen hebben afgesproken. Andere collega’s vonden dat ik het goed afhandelde, ze waardeerden wat ik zei. Maar het gaf zeker een piek in m’n stress om op die manier te reageren.”

Ook dat werd iets om met SPAT aan te werken. “We deden een oefening waarbij ik m’n coach van me afduwde, om m’n grenzen te bewaken. Maar hij bleef terugduwen. Op een gegeven moment stonden we met volle kracht tegen elkaar te werken. Ook daar zat kwam zo’n realisatie uit. Als iemand anders fel wordt, is de valkuil dat je in die emotie wordt meegetrokken. In zo’n situatie moet ik proberen om rustig te blijven en aangeven dat we dit niet op deze manier verder gaan doen.”

“Ik had niet verwacht dat bewegen je gedrag zo goed toonbaar maakt”, zegt Lars. “En dat je dat vervolgens een stukje kunt aanpassen. Het liefst kom ik natuurlijk niet in een felle discussie terecht, maar in je werk is die kans er nou eenmaal. Ik merk het nu als emotie een gesprek begint te overheersen. Niet alleen bij mezelf, maar ook bij anderen. Er zijn altijd mensen die moeite hebben met hun grenzen.”

Nu zijn traject is afgerond, merkt Lars al dat hij sterke stappen heeft gemaakt. “Ik heb wel nog steeds gewoon ervaring nodig”, beseft hij. “Een deel kun je niet leren met boeken of oefeningen. Op een gegeven moment moet je het gewoon doen en misschien een keer op je bek gaan. Maar ik snap nu wel hoe je de belangrijkste valkuilen kunt voorkomen. En ik durf wat meer te betwisten of alles wel klopt. Waar ik over vijf jaar sta? Dat hou ik nog open. Ik blijf vooral leergierig en wil graag doorgroeien. Dit traject heeft me daar in ieder geval een mooie voorsprong in gegeven.”

Lars (25) ontwikkelt zichzelf als leider dankzij SPAT: ‘Traject heeft me een mooie voorsprong gegeven’

Grenzen bewaken

Stresspiek

Neem contact op

Waarschijnlijk vind je dit ook interessant